The good life : In memory of my lost college days

Note: Most part of this post is written in Assamese, an Indian language and my native one. Your browser/OS needs to support Unicode for Assamese/Bengali fonts for displaying the text correctly. Please google for details as how to enable unicode support.

Those liquid nights, those sunny days. Chilling mornings and playful afternoons. They are lost, we moved on, we became professionals, carrying a feeling of solitude in throng ! Every phase of life has its own significance, charm, sadness. But I strongly feel wherever we be, however happy we claim ourselves to be, the college days, particularly the hostel days have an unforgettable fascination. Hostel exposed me to the real world, a more practical, a more diversified, more colorful world. Isn't it amazing as how you can co-exist with so many individuals each one of whom is completely different from the other in one premise for so many years (for me, it was 4 years of engineering) and still enjoy your life at its fullest? Yes we do study in college, but we study lives more than books. We experience, we learn, we argue, we fight, we play, we cry, we laugh and we resent.

I did my engineering from Jorhat Engineering College, a state-run engineering institute in Assam, India. From outside it may not look a starry, dashing and so-called "reputed" (a despising cliche often used for educational institutes with big names) one; but from inside it is warm, playful, smiling, robust, united. The hostel life is unexplainably fun and enjoyable. And the pleasant climate of upper Assam makes it more exciting and memorable. Gosh !! I miss my college, my hostel. I hope the memories will forever be as fresh and as pleasant as they are today.

For Assamese readers only, the following poem was written by me during my last year of engineering as a souvenir to my college.


অৱলোকন
---------

জুৰিৰ পানী আৰু পানীত হাঁহি |
প্রতিবিম্বিত প্রেম আৰু কিছু আলাপ |
সিহঁত আৰু সিহঁতৰ বিপৰীত |
হাঁহি খিকিন্দালি আৰু চিঞৰ বাখৰ |
ব্লেকবোর্ড আৰু ফুচফুচনি |
গালি গালাজ আৰু মাৰপিট |
কনিষ্ঠতা নাইবা জ্যেষ্ঠতা |
প্রথম দিনৰ চকুলো, শেষ দিনৰ চকুলো |
'অ'হীন অখাদ্য নাইবা দামী ৰেশ্টোৰাৰ সুস্বাদ |
খেল, খেলুৱৈ, দর্শক, সমর্থক |
উদ্দাম আৰু হতাশা |
সন্মান আৰু মৰম |
নিয়ন্ত্রণ আৰু উদণ্ডতা |
কলম অথবা কমপ্যাক্ট ডিস্ক |
কিতাপ অথবা পৰিকলন |
নতুন খেলৰ নতুন প্রস্তুতি, নাইবা
আদিম খেলৰ নতুন ৰূপ !
ধোঁৱা আৰু পানীৰ ৰাতি |
উচ্চাকাংক্ষী ভাষণ আৰু তাৰ প্রত্যুত্তৰ |
ইতিকিং আৰু সমালোচনা |
সুহুৰি আৰু মিচিকিয়া হাহিঁ |
আলোকিত মঞ্চ, প্রতিভাৰ নাচোন |
বহুৱাৰ বহুৱালি অথবা বান্দৰৰ বান্দৰামি |
শিক্ষাৰ ৰাজনীতি বা ৰাজনীতিৰ শিক্ষা |
ব্যৱস্থাৰ কেৰোণ আৰু ধর্মঘট |
আত্মকেন্দ্রিকতা আৰু অৱহেলা |
অস্তিত্ব, অনস্তিত্বৰ যুজঁ |
নীৰৱ দর্শক নাইবা সৰৱ পাগল |
--------------
তোমাৰ সকলো দোষ, তোমাৰ সকলো গুণ -
তোমাৰ বিচিত্রতাত বিমুদ্ধ মই |
কাৰণ মই যে তোমাৰেই অংশ |

© Srimay
Composed on: May 1st, 2004